اگر می خواهید زنی را بفهمید، گاه خندیدن به دهانش بنگرید: اما برای ارزیابی یک مرد، سفیدی چشمایش را هنگام خشم ببینید.

کسی که به زن ترحم میکند، از قدر او می کاهد، کسی که پلیدی های جامعه را به زن نسبت می دهد، به او ستم می کند، کسی که خوبی های زن را نتیجه خوبی های خود می داند و بدی های او را نتیجه بدی های خود، ادعایی بی شرمانه دارد، اما کسی که زن را ، همان گونه که خدا آفرید ، می پزید، عدالت را درمورد او روا داشته است.

مرد افتخار و شهرت می خرد، اما زن بهایش را می پردازد.

شاعر و نویسنده هر دو تلاش می کنند تا حقیقت زن را دریابند، اما تا به امروز رازهای پنهان قلب او را نیافته اند، زیرا آنها از ورای حجاب جنسیت به زن نگریسته اند و جز ظاهر او را ندیده اند: آن ها با ذره بین نفرت در جست و جوی زن بوده اند و در نتیجه جز ضعف و فرمانبرداری چیزی نیافته اند.

زن ممکن است چهره خود را با لبخندی بپوشاند.

 هر انسانی دو نفر است: یکی بیدار در تاریکی، دیگری خواب است در روشنایی